Ή εμείς ή αυτοί

Σεπτέμβριος 2012

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Επί 2,5 χρόνια  βιώνουμε ως κοινωνία μια ολοκληρωτική αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών αγαθών, μια πρωτόγνωρη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, μια πλήρη ανατροπή των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών, κοινωνικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων μας, αλλά και μια συνεχώς διογκούμενη στρατιά ανέργων και κυρίως νέων που διαλύει βίαια τον κοινωνικό ιστό της χώρας.

          Η Ελλάδα αποτελεί πλέον, με κοινή επιλογή των μνημονιακών κυβερνήσεων και της Τρόικας, υπόδειγμα καταστροφής που πραγματοποιείται με  ολοκληρωτική και χωρίς προσχήματα επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος της χώρας και των εργαζομένων. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές αποτελούν μέρος ενός σχεδίου για να ξεπεραστεί ανώδυνα για το κεφάλαιο η καπιταλιστική κρίση σε ολόκληρη την ΕΕ και να διασωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου μέσα από την πιο ληστρική αναδιανομή εισοδήματος και την πιο βάρβαρη επιδρομή στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Το νεοφιλελεύθερο μνημονιακό τόξο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, όπως ήταν αναμενόμενο, ξέχασε πολύ γρήγορα τους όρους «επαναδιαπραγμάτευση» και «απαγκίστρωση» και τώρα εμφανίζεται ως ο καλύτερος μαθητής, ανταγωνιζόμενη προηγούμενες κυβερνήσεις, εφαρμογής των επιταγών της Τρόικας με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, ένταση και ταχύτητα.

Έτσι η συγκυβέρνηση σχεδιάζει και το επόμενο διάστημα θα φέρει για ψήφιση νέο εφιαλτικό πακέτο μέτρων, ύψους 11,7 δις που τελικά θα ξεπεράσει τα 22 δις με το οποίο δεσμεύεται στην Τρόικα, για:

ü  Νέα τεράστια μείωση μισθών, συντάξεων και εφάπαξ

ü  Κατάργηση των υπολειμμάτων των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, άδειας

ü  Εφεδρεία και απολύσεις στο Δημόσιο Τομέα, μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός των 150.000 αποχωρήσεων μέχρι το 2015

ü  Συγχωνεύσεις-καταργήσεις νοσοκομείων, σχολείων, παιδικών σταθμών και εκατοντάδων δημόσιων οργανισμών

ü  Αναστολή προσλήψεων

ü  Περιορισμός των δημοσίων δαπανών για παιδεία, υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη

ü  Μείωση και κατάργηση κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων (οικογενειακά, πολυτεκνικά, αναπηρικά κλπ).

ü  Νέες αυξήσεις φωτιά σε κοινωνικά αγαθά και νέα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη

Τα μέτρα αυτά δεν είναι ένας ακόμα κύκλος μέτρων που θα περάσει όπως τα προηγούμενα. Έρχονται να προστεθούν σε όλα τα προηγούμενα που ήδη έχουν οδηγήσει την κοινωνία σε απόγνωση και την οικονομία σε διάλυση με ύφεση που θα φτάσει το 2012 στο 7%. Έρχονται να προστεθούν σε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, σε σχεδόν 500.000 οικογένειες με μηδενικό εισόδημα, σε 460.000 παιδιά σύμφωνα με τη Unicef κάτω από το όριο της φτώχειας, σε εκατοντάδες χιλιάδες κλειστές μικρές επιχειρήσεις, σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά, σε οικογενειακούς προϋπολογισμούς που λεηλατήθηκαν και συνεχίζουν να λεηλατούνται από αλλεπάλληλα χαράτσια, δυσβάστακτα και αναντίστοιχα με τα εισοδήματα φορολογικά βάρη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μείωση των δαπανών για την παιδεία και στη χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών. Όπως είναι γνωστό την προηγούμενη σχολική χρονιά πολλές σχολικές επιτροπές αδυνατούσαν να προμηθευτούν ακόμα και πετρέλαιο για θέρμανση αλλά και τα στοιχειώδη για τη λειτουργία των σχολείων. Εύκολα μπορεί να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί με τις νέες περαιτέρω μειώσεις και την αύξηση της τιμής του πετρελαίου!

Η μείωση των δαπανών και της χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών δεν αποτελούν όμως το μόνο τίμημα που καλείται να πληρώσει η παιδεία στις συνεχιζόμενες μνημονιακές πολιτικές.

Η νέα σχολική χρονιά θα βρει τους εκπαιδευτικούς με μειώσεις έως 45% στις αποδοχές τους σε σχέση με πέρυσι, και ιδιαίτερα τους νέους με αποδοχές στα 600 ευρώ να αδυνατούν ακόμα και να επιβιώσουν από το μισθό τους στις εσχατιές της χώρας. Παράλληλα, οι χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί καταδικάζονται στην ανεργία ή την ελαστική εργασία (συμβασιούχοι διαφόρων κατηγοριών), με γλίσχρες αμοιβές, κάτω και των 400 ευρώ σε πολλές περιπτώσεις.

 Η ανυπαρξία διορισμών παρ’ όλες τις συνταξιοδοτήσεις, σε συνδυασμό με τη μείωση των πιστώσεων για προσλήψεις αναπληρωτών,  υποδηλώνουν την κάλυψη των κενών κυρίως με αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών και με συγχωνεύσεις τμημάτων. Το δεύτερο δε  θα είναι εύκολο αφού ο αριθμός μαθητών που εγκαταλείπει τα ιδιωτικά σχολεία και στρέφεται στα δημόσια είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Επομένως το υπουργείο Παιδείας θα προχωρήσει άμεσα στην αύξηση ωραρίου απ’ όπου θα προκύψει και μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών που θα οδηγηθεί στην εφεδρεία. Οι  απολύσεις θα συνεχιστούν με την αξιολόγηση που θα δείξει σε κάποιους ή κάποιες το δρόμο προς την έξοδο από την εκπαιδευτική διαδικασία, όχι επειδή δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά επειδή έτσι απαιτούν οι δανειστές της χώρας.

Όσοι καταφέρουν να  παραμείνουν στην εκπαίδευση η κυβέρνηση επιδιώκει υπό τη δαμόκλειο σπάθη της συνεχούς αξιολόγησης και μέσα από ένα ιδιαίτερα αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας της διοίκησης, να είναι πλήρως υπάκουοι και χειραγωγημένοι, πειθήνια όργανα στις εντολές για την εφαρμογή των πολιτικών της.

 Τέλος αναμένεται τη νέα σχολική χρονιά η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης να έχει πιο επιθετικά χαρακτηριστικά με επιβολή διδάκτρων στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, μετακύλιση μέρους του κόστους στους γονείς, ώθηση της διοίκησης των σχολείων για ανεύρεση χορηγών για κάλυψη αναγκών με στόχο θα εμπεδωθεί στην ελληνική κοινωνία  ότι η παιδεία είναι ιδιωτική υπόθεση του καθενός και όχι καθολικό δικαίωμα όλων και υποχρέωση της πολιτείας να την παρέχει.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Οφείλουμε όλοι να αναλογιστούμε αν στη νέα κοινωνία που μας ετοιμάζουν, από κοινού η Τρόικα και οι μνημονικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας, θα έχουν θέση οποιαδήποτε κοινωνικά αγαθά.

Τα δείγματα γραφής και της νέας κυβέρνησης δείχνουν την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει και τη λαίλαπα που θα επιφέρει η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής απ’ το σημείο που την «παρέδωσε» η Κυβέρνηση Παπαδήμου, επιταχύνοντας τις διαδικασίες για τη λεηλασία της δημοσίας περιουσίας και ρίχνοντας στα πιράνχας των αγορών όλο το δημόσιο πλούτο.

Η πλήρης κατάρρευση του ΕΟΠΥΥ και η κατάργηση στην πράξη της  ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η μετάλλαξη του χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και η μετατροπή των συντάξεων σε υποτυπώδη προνοιακά επιδόματα, τα 45.000 παιδιά χωρίς θέση στους παιδικούς σταθμούς, η περαιτέρω μείωση των δαπανών για την παιδεία, την υγεία και την πρόνοια, η σχεδιαζόμενη νέα αύξηση στις συγκοινωνίες, το ξεπούλημα όλων των επιχειρήσεων που παρέχουν κοινωνικά αγαθά(ρεύμα, νερό κλπ) δείχνουν πως στη νέα τάξη πραγμάτων που ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός βίαια θέλει να επιβάλλει, τίποτα από όσα με εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες μέχρι τώρα κατακτήθηκαν και θεωρούνταν δεδομένα, δεν έχουν πλέον θέση.

Τις υποσχέσεις του πρωθυπουργού ότι αυτό είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων τις έχουμε ακούσει πολλές φορές. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές και οι συνταγές που μέχρι τώρα ακολουθήθηκαν δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να επαληθευθούν. Η ύφεση συνεχώς θα βαθαίνει και συνεχώς θα χρειάζονται νέα μέτρα. Η συνέπεια που θέλουν να εμφανίσουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις απέναντι στους δανειστές δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αναπτυξιακής προοπτικής.

Ο δήθεν ισχυρισμός τους ότι τα προτεινόμενα μέτρα είναι αναγκαία για την παραμονή της χώρας στο ευρώ αποτελεί στην πράξη άλλον έναν απροσχημάτιστο εκβιασμό, ώστε να περάσουν αυτά με το λιγότερο πολιτικό κόστος.

Για τους εργαζόμενους το τίμημα παραμονής στο ευρώ δεν μπορεί να μετατραπεί σε εργαλείο τρομοκράτησής τους, ούτε είναι απεριόριστο, γιατί απλούστατα σε λίγο δε θα’ ναι ανεχτό, ούτε από την κοινωνία ούτε από την ίδια τη χώρα, καθώς η χώρα θα είναι πλέον νεκρή με εξαθλιωμένο το λαό της και χωρίς ελπίδα.

Ή εμείς ή αυτοί.

Οι εργαζόμενοι και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αρνούνται να γίνουν στο «ίδιο έργο θεατές».
Αρνούνται να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια και να περιμένουν το τέλος τους.
Αρνούνται να οδηγηθούν σε πλήρη εξαθλίωση και να αφεθούν στην άτακτη χρεοκοπία της χώρας, αποτέλεσμα  προδιαγεγραμμένο στο οποίο οδηγεί η τρικομματική κυβερνητική πολιτική του Μνημονίου.

Η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αποφύγει τη μαζική λαϊκή αντίδραση απέναντι στα προωθούμενα μέτρα της εξόντωσης και της εξαθλίωσης.

Απέναντι στη σφοδρή, ολομέτωπη και καλά σχεδιασμένη επίθεση οι εργαζόμενοι και η κοινωνία θα πρέπει γρήγορα να οργανώσουν το σχέδιο της δικής τους αντίδρασης.

Το συνδικαλιστικό κίνημα  οφείλει να είναι συστατικό στοιχείο αυτής της διαδικασίας. Οι  πλειοψηφίες της ΔΟΕ, της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ με την μέχρι σήμερα στάση τους έχει ανεπανόρθωτα «καεί» και δεν μπορεί να βγάλει τους εργαζόμενους από το δρόμο της καταστροφής. Και δυστυχώς συνεχίζουν με τις ίδιες παθογένειες του παρελθόντος.

Η απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΔΟΕ για 24ωρη  κλαδική απεργιακή κινητοποίηση με ένα πλαίσιο περιορισμένο, χωρίς πολιτικά και κοινωνικά προτάγματα που θα μπορούσαν να συσπειρώσουν ευρύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας και να αποκτήσει μαζικά χαρακτηριστικά δείχνει πως ελάχιστα έχουν διδαχθεί από τα λάθη τους. Μια πλειοψηφία που σχεδίασε(έδιωξε τους αντιπροσώπους της) και επικαλέστηκε τελικά την έλλειψη απαρτίας στο ετήσιο συνέδριο του καλοκαιριού(81^η Γ.Σ.), ακριβώς για να μην παρθεί απόφαση για κινητοποιήσεις. Έτσι ξεδιάντροπα και προκλητικά έστειλαν το μήνυμα για «αγωνάπαυση» και τώρα επιλέγουν το δρόμο της εκτόνωσης και της δήθεν αγωνιστικότητας.

Η αποσπασματικότητα που αντιμετωπίζουν τις κινητοποιήσεις δείχνουν και την πραγματική διάθεσή τους για αγώνες. Δεν ανέλαβαν καμία πρωτοβουλία για συντονισμό του αγώνα με άλλες Ομοσπονδίες ή πρωτοβάθμια σωματεία και στο παραπέντε των νέων σκληρών μέτρων λιτότητας στρώνουν το χαλί της απαξίωσης των αγώνων ως «δώρο» στην εγχώρια τρόικα.

Ο συντονισμός ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων σωματείων αποτελούν τα πρώτα αναγκαία βήματα για την αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Η συγκρότηση ενός νέου, ταξικού, αγωνιστικού ρεύματος είναι προϋπόθεση για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας και της αποτελεσματικής δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σ’ αυτό το δρόμο η «εκπαιδευτική αριστερά» μπορεί και πρέπει να συντονίσει το βηματισμό της, παίρνοντας στην πλάτη της τους αγώνες των εκπαιδευτικών αλλά και συνολικά της εργατικής τάξης.

          Η διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού μετώπου από όλους τους χαμένους του μνημονίου, θα πρέπει να αποτελεί άμεσο στόχο ικανού να διαμορφώσει όρους και προϋποθέσεις μιας απροσπέλαστης κοινωνικής άμυνας.

Συνεχίζουμε με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών ΔΟΕ-ΟΛΜΕ.

Στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων και τη συγκέντρωση που οργανώνει στις 18/9 καθώς και κάθε πρωτοβουλία-δράση σωματείων ή φορέων που βοηθούν στην ανάπτυξη κινητικότητας σε όλα τα επίπεδα.

Καλούμε για ακόμα μια φορά τις ηγεσίες των τριτοβάθμιων οργανώσεων, να προχωρήσουν άμεσα σ’ ένα πρόγραμμα πολύμορφων δράσεων και στην προκήρυξη Γενικής Απεργίας με προοπτική κλιμάκωσης και παράλληλα να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την πολιτική και οργανωτική τους προετοιμασία.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο άλλου χρόνου.

Ξαναπιάνουμε το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων και συνεχίζουμε τον αγώνα  για:

•    Να μην ψηφιστούν τα εφιαλτικά μέτρα των 20 δις
•    Ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων
•    Αποδέσμευση της χώρας από την Τρόικα και τα επαχθή δάνεια. Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους
•    Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος
•    Υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών, επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας
•    Παραγωγική και αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας με επίκεντρο την κοινωνία και τους εργαζόμενους
•    Υπεράσπιση των μισθών, των συλλογικών συμβάσεων, των συντάξεων και των δικαιωμάτων μας
•    Προστασία της δημόσιας Δωρεάν παιδείας – υγείας – κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας
•    Ουσιαστική προστασία για τους ανέργους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους
•    Να μην περάσουν οι απολύσεις και η εφεδρεία

·           Να σταματήσουμε την αξιολόγηση και στην αύξηση του ωραρίου

·           Απόκρουση του κυβερνητικού αυταρχισμού και της ακροδεξιάς φασιστικής και ρατσιστικής απειλής

Αγώνας  διάρκειας για να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες και ταξικές πολιτικές των μνημονίων τους.