Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Επειδή τίποτε δεν είναι όπως χθες, μονόδρομος η ρήξη και η ανατροπή.

Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς: Εκλογική διακήρυξη για το συνέδριο της ΔΟΕ
Επειδή τίποτε δεν είναι όπως χθες, μονόδρομος η ρήξη και η ανατροπή.
Η 82η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ γίνεται σε µια περίοδο, τα αποτελέσματα της οποίας θα µείνουν βαθιά χαραγµένα στο σώµα της εργατικής τάξης της χώρας, από µία χωρίς προηγούµενο επίθεση, η οποία εδώ και τρία χρόνια µαίνεται ενάντια στα δημόσια κοινωνικά αγαθά, στις εργασιακές σχέσεις, τα εργατικά και τα ασφαλιστικά δικαιώµατα.
Κορυφαίο παράδειγμα η συνταγματική εκτροπή με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου για το κλείσιμο της ΕΡΤ και απώτερο στόχο τα λουκέτα σε δημόσιους οργανισμούς, τις απολύσεις και τις μεταθέσεις χιλιάδων εργαζομένων. Η απόφαση αυτή οδήγησε στη φίμωση και τον απόλυτο έλεγχο των κρατικών μέσων ενημέρωσης, ώστε να διαμορφωθεί ένα ακόμη πιο αυταρχικό και πιο αντιδημοκρατικό πολιτικό τοπίο, στο οποίο ο όποιος πλουραλισμός και αντικειμενικότητα εξαφανίζονται, αφήνοντας την ελευθερία στους καναλάρχες των Ιδιωτικών “ΜΜΕ” και τα παπαγαλάκια τους να διαμορφώνουν ανενόχλητοι την ''κοινή γνώμη''.
Οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός βλέπουν τον αγώνα της ΕΡΤ και δικό τους αγώνα. Γνωρίζουν ότι αν η κυβέρνηση «νικήσει», τότε τα βάρβαρα μέτρα που έχουν σχεδιαστεί, θα σαρώσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην κοινωνία.
Την επομένη θα ανακοινωθούν 12.500 χιλιάδες νέες διαθεσιμότητες και απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο.
Θα πολλαπλασιαστεί η ανεργία και το κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στη χώρα μας.
Το νερό, η ενέργεια και η δημόσια περιουσία θα βγουν στο σφυρί έναντι πινακίου φακής.
Ο αγώνας, όμως, αυτός που αγκάλιασε όλη την κοινωνία, δημιούργησε τα ...
πρώτα ρήγματα στην τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση, δίνοντας προοπτική για νικηφόρα κατάληξη στη μάχη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Η οικονοµική κρίση, βεβαίως, διαρκώς βαθαίνει και παγιώνεται. Οι κοινωνίες καλούνται να πληρώσουν τα σπασµένα και οι συνέπειες για τους εργαζόµενους επιδεινώνονται. Ειδικότερα, στην Ευρώπη η εµµονή στις νεοφιλελεύθερες συνταγές, βυθίζει όλη την ήπειρο σε µια συνεχή ύφεση. Οι εξελίξεις στη Ελλάδα είναι ακόµη πιο τραγικές.
Με πρόσχηµα τα δηµοσιονοµικά µεγέθη της χώρας, η Τρόικα επιβάλλεται και οι κυβερνήσεις υποτάσσονται απόλυτα σε αυτήν. Ένας ολόκληρος λαός αλυσοδένεται στα Μνηµόνια και ζει την ασφυκτική λιτότητα. Ωστόσο, η χώρα αντί να ορθοποδήσει, µετατρέπεται σε αποικία χρέους, ενός χρέους που δεν δηµιουργήθηκε από τους εργαζόμενους για να καλύψει τις ανάγκες τους, αλλά τους φορτώνεται ως βραχνάς στο λαιµό. Οι καταστροφικές για τον τόπο κυβερνήσεις των µνηµονίων ισοπεδώνουν τα εργασιακά δικαιώµατα και οδηγούν στον εφιάλτη της ανεργίας 1,5 εκατοµµύριο ανθρώπους και πλέον. Η βίαιη εσωτερική υποτίμηση, η κατάργηση και ο περιορισμός του όποιου κοινωνικού κράτους, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η φορολεηλασία, η μείωση μισθών και συντάξεων, η επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, η ύφεση, ο περιορισμός των συλλογικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η επιστράτευση ως μέσο καταστολής των απεργιών, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η ανοικτή δράση των νεοφασιστικών οργανώσεων και των πολιτικών μορφωμάτων, όπως η Χρυσή Αυγή, οδηγούν τη χώρα μας σε μια κατάσταση προηγούμενων δεκαετιών. Δεν υπάρχει τομέας δικαιωμάτων που να μη θίγεται.
Το όραμα, εξάλλου, των δανειστών και της κυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και τώρα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι αποκαλυπτικό: Η Ελλάδα πρέπει να γίνει ανταγωνιστική με τις άλλες χώρες των Βαλκανίων. Στα πλαίσια των παραπάνω στόχων το κράτος συρρικνώνεται και ιδιωτικοποιείται. εργαζόμενοι απολύονται.

Σε τροχιά διάλυσης το Δημόσιο σχολείο.
Η Δημόσια εκπαίδευση έχει τεθεί ουσιαστικά και τυπικά υπό την κηδεμονία της τρόικας. Έτσι πλέον οι αποφάσειςγια τη λειτουργία της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων θα λαμβάνονται με αυστηρώς λογιστικά κριτήρια, έχοντας ως δηλωμένο στόχο το «φτηνό σχολείο». Με το «νέο σχολείο της αγοράς» πρέπει να υπάρξει με κάθε τρόπο εξοικονόμηση κόστους, οικονομίες κλίμακας και αναζήτηση των φθηνότερων λύσεων αδιαφορώντας για τις σοβαρές εκπαιδευτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Η πρωτοφανής και απίστευτη μείωση δαπανών για την παιδεία από τα μνημόνια και το μεσοπρόθεσμο, θέτουν υπό αμφισβήτηση τα τελευταία χρόνια ακόμα και τη στοιχειώδη λειτουργία των σχολείων. Άλλωστε, ο υπογεγραμμένος από την τρικομματική κυβέρνηση με την τρόικα στόχος για μείωση των δαπανών ως το 2015 στο 2,23%, προϊδεάζει για τις δραματικές επιπτώσεις και θα δώσει τη χαριστική βολή σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Η μετατροπή της εκπαίδευσης σε εμπόρευμα, από δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους, είναι βασική απόρροια αυτής της πολιτικής. Προωθείται η πλήρης αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης, συρρικνώνοντας στο ελάχιστο τη κρατική χρηματοδότηση στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων. Με τον τρόπο αυτό μαθητές και σπουδαστές εξωθούνται να γίνουν πελάτες των εκπαιδευτικών αγορών, που σκανδαλωδώς πριμοδοτούνται. Οι εκπαιδευτικοί εξαναγκάζονται να αποδεχθούν επαχθείς όρους εργασίας, τόσο σε επίπεδο αμοιβών, όσο και σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων. Αποτέλεσμα αυτής της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η αναπαραγωγή και διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Τα παιδιά των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων προορίζονται για απασχολήσιμοι εργαζόμενοι χαμηλής ειδίκευσης, ευέλικτοι, με όρους που θα καθορίζει μόνο η «επιχειρηματικότητα». Στον ιδεολογικό τομέα το σχολείο θα επιδιώκει να μεταφέρει στα νέα μέλη της κοινωνίας τις «αξίες» της ανταγωνιστικότητας, του καταναλωτισμού, της ιδιώτευσης και της με κάθε κόστος ατομικής ανέλιξης. Η επιδείνωση όλου του φάσματος των εργασιακών σχέσεων, το ασφαλιστικό, η μισθολογική εξαθλίωση, οι υποχρεωτικές μετακινήσεις και μεταθέσεις, η βιομηχανία κατασκευής επιόρκων, η αύξηση του ωραρίου, η ελαστικοποίησημε την επέκταση του θεσμού της ωρομισθίας και ιδιαίτερα οι απολύσεις, επιστρατεύονται για να καταστήσουν τους εκπαιδευτικούς ένα φτηνό, εκμεταλλεύσιμο και ιδεολογικά υποταγμένο εργατικό δυναμικό. Τελικός σκοπός είναι η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου φτηνού και πειθαρχημένου σχολείου.
Μετά την εφαρμογή των μνημονίων, η εκπαίδευση μετρά τις πληγές της:
Δραματική μείωση των δαπανών για την Παιδεία και μετακύληση των εξόδων στους γονείς. Κατάργηση των εκπαιδευτικών οργανισμών (ΟΕΔΒ, ΟΣΚ) και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών τους. Καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων, ανύπαρκτοι διορισμοί και αύξηση των μαθητών στα τμήματα. Διάλυση της Ειδικής αγωγής και κάθε μορφής αντισταθμιστικής εκπαίδευσης. Απαξίωση και υποβάθμιση της προσχολικής αγωγής. Χιλιάδες κενά στα σχολεία ακόμα και σήμερα, λίγο πριν τη λήξη του σχολικού έτους, εκπαιδευτικούς με μισθούς των 650 ευρώ για τους μόνιμους και από 150 ευρώ για τους ωρομίσθιους, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις της καθημερινής ζωής.
   Βρίσκονται σε εξέλιξη:
Ανεργία για το σύνολο σχεδόν των αναπληρωτών και ωρομισθίων.
Υποχρεωτικές μετακινήσεις και μεταθέσεις σ’ οποιαδήποτε περιοχή της χώρας.
Νέες συγχωνεύσεις - καταργήσεις σχολείων.
Συμπτύξεις τμημάτων με στόχο όλα τα τμήματα να λειτουργούν με 25 μαθητές, με κατάργηση των ορίων και υποχρεωτική μετακίνηση μαθητών.
Απολύσεις μέσα από την δρομολογούμενη αξιολόγηση και τη διαδικασία πλεονάζοντος προσωπικού.
Στα πλαίσια της ρήτρας νέων μέτρων, εάν υπάρξουν αποκλίσεις από το πρόγραμμα (που θα υπάρξουν), οι μισθοί του δημοσίου και οι συντάξεις θα υποστούν και νέες μειώσεις.
Επιπλέον, ανοιχτό παραμένει το θέμα της αύξησης του ωραρίου, παρά τις θριαμβολογίες εκ μέρους της πλειοψηφίας του Δ.Σ της ΔΟΕ περί καλών διαπραγματευτών. Τέλος, παρά τα αδιέξοδα που έχουν εμφανιστεί από την εφαρμογή του νέου Πειθαρχικού Δίκαιου η Κυβέρνηση αρνείται κάθε αλλαγή, έχοντας στόχο την ποινικοποίηση της κοινωνικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης.
Τίποτε από αυτά δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την εξασφάλιση φοβισμένων, πειθαρχημένων και χειραγωγούμενων εκπαιδευτικών. Και αυτό επιχειρούν να το πετύχουν εκτός από τις διώξεις με το νέο πειθαρχικό και τις επιστρατεύσεις, κυρίως με την αξιολόγηση-χειραγώγηση.

Η δική μας πρόταση:
Γνωρίζουμε ότι το ιδανικό σχολείο απέχει, όσο απέχει η ιδανική κοινωνία. Ξέρουμε ότι το σχολείο αλλάζει, αλλάζοντας την κοινωνία. Μέχρι τότε, όμως, είναι απαραίτητη η παρουσία του εκπαιδευτικού – κοινωνικού κινήματος, προκειμένου να ανατραπεί η εφαρμοζόμενη εκπαιδευτική πολιτική.
Οραματιζόμαστε ένα σχολείο αυτοδιοικούμενο, με διευθυντή σε ρόλο συντονιστή και ένα σύλλογο διδασκόντων με κυρίαρχο ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία, ένα σχολείο άμβλυνσης των ταξικών διαφορών, ένα σχολείο χωρίς αποκλεισμούς, γιατί για μας η παιδεία αποτελεί καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό. Συνεπώς, αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει δημόσια δωρεάν εκπαίδευση ισότιμα σε όλους με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας.
Αγωνιζόμαστε για την καθιέρωση ενιαίας 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και προσχολικής αγωγής.
Έχει ιδιαίτερη σημασία τι και γιατί διδάσκεται στο δημόσιο σχολείο. Αναδεικνύουμε έντονα το αίτημα για ανατροπή των υπαρχόντων αναλυτικών προγραμμάτων.
Το σχολείο που διεκδικούμε δεν περιορίζεται στη βελτίωση της ατομικής επίδοσης, ούτε αποδέχεται την «ταξινόμηση» των παιδιών. Σκοπός του είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, η γνωστική, συναισθηματική, κοινωνική τους ωρίμανση σε περιβάλλον ελευθερίας και συλλογικότητας, η τόνωση της αυτοεκτίμησης και της αλληλοεκτίμησης, η ενίσχυση της πρωτοβουλίας και της ικανότητας συνεργασίας, η κατανόηση, η ανοχή στο διαφορετικό και η ανάπτυξη της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Η δημοκρατία αλλά και η αντιφασιστική και αντιρατσιστική εκπαίδευση χρειάζεται να διαπερνά όλο το πνεύμα των αναλυτικών προγραμμάτων και τη λειτουργία του σχολείου.

 ΔΟΕ, ΕΝΑ ΦΙΛΗΣΥΧΟ ΣΩΜΑΤΕΙ0...
Στην 82η Γ.Σ. γυρίζουμε σελίδα. Αλλάζουμε τους συσχετισμούς,
ενισχύουμε τους Εκπαιδευτικούς Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
 Το απερχόμενο ΔΣ της ΔΟΕ, με κύρια ευθύνη της πλειοψηφίας ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, στάθηκε ως απλός θεατής στην ολομέτωπη επίθεση που δέχτηκαν τόσο τα εργασιακά-ασφαλιστικά μας δικαιώματα, όσο και η Δημόσια Παιδεία. Όλα τα προηγούμενα χρόνια ανέχτηκε και στήριξε όλες τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Άφησε στο απυρόβλητο όλη τη μνημονιακή πολιτική για την εκπαίδευση, επέτρεψε την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού, έγινε συνεταίρος του αυταρχισμού και της αλαζονείας της εξουσίας, συνοδοιπόρος του Υπουργείου στον ευνουχισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και στην αποτροπή και της παραμικρής έστω συνδικαλιστικής διεκδίκησης.
Η σκληρότερη και η μεγαλύτερη σε ένταση, έκταση και βάθος επίθεση στον κόσμο της εργασίας, από την κυβέρνηση και την τρόικα, δεν στάθηκε ικανή να αλλάξει το ρόλο, τη στάση και τη δράση των παρατάξεων του δικομματισμού. Για άλλη μια φορά δεν θέλησαν να δουν τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών που εφαρμόστηκαν από τις πολιτικές δυνάμεις, που με πίστη και σθένος στήριξαν και στηρίζουν όλα αυτά χρόνια. Έχουν την κύρια ευθύνη για τη γραφειοκρατική λειτουργία των συνδικάτων, την υποβάθμιση του ρόλου των τοπικών συλλόγων, τη μη πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων και της γενικότερης απαξίωσης του συνδικαλιστικού κινήματος.
Γενικότερα οι ηγεσίες των συνδικάτων όλο το προηγούμενο διάστημα, αποδείχτηκαν όχι μόνο κατώτερες των περιστάσεων, άλλα και μέρος του προβλήματος. Πρώτη προτεραιότητα είχαν και έχουν τη διάσωση του αστικού πολιτικού κατεστημένου, όλα τα χρόνια ταυτίστηκαν με αυτό και τώρα δεν μπορούν να απογαλακτιστούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ στο αίτημα της ΟΛΜΕ για κήρυξη απεργίας την πρώτη μέρα των εξετάσεων.
Η 82η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ μπορεί να σημάνει μια μικρή ανατροπή, δίνοντας, για πρώτη φορά, στην εκπαιδευτική αριστερά πλειοψηφία στη ΔΟΕ. Μια μικρή ανατροπή, προάγγελο της μεγάλης, που απαιτούν οι εργαζόμενοι και έχει ανάγκη η χώρα, σαν μοναδική διέξοδο από τον εφιάλτη των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Είναι ανάγκη να σπάσει η Ιερή Συμμαχία των υποταγμένων συνομιλητών της κυβέρνησης, είναι ανάγκη να ξαναγυρίσει η ελπίδα των μεγάλων αγώνων, η χαρά της πλατιάς συμμετοχής και το όραμα των μεγάλων ανατροπών. Απαιτείται να επιστρέψουμε στις ρίζες μας, στη βάση των εργαζομένων, στα πρωτοβάθμια σωματεία.
Μπορούμε να αναπτύξουμε μια νέα δυναμική κινητοποίηση στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος, δίνοντας έμφαση στα πρωτοβάθμια σωματεία, εκεί που η ανάγκη, η αυτενέργεια και η ευρηματικότητα των μελών τους μπορούν να συγκροτούν μια νέα αγωνιστική ενότητα, απέναντι στα νέα προβλήματα, που έχουν προκύψει, έξω από τις αφυδατωμένες λειτουργίες και σκοπιμότητες, που φαίνεται να ριζώνουν στο επίπεδο της ηγεσίας.
Οι απεργιακοί αγώνες, οι λαϊκές συνελεύσεις, οι μαζικές διαδηλώσεις, οι γεμάτες πλατείες, τα πρώτα κοινά βήματα συμπόρευσης συνδικάτων και πλατειών μας δείχνουν το δρόμο.
Μόνη ελπίδα αποτελεί η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού, συνδικαλιστικού κινήματος, μέσω της ανάπτυξης εργατικών αγώνων, μέσω της οικοδόμησης μεγάλων κοινωνικών συμμαχιών, μέσω της ενίσχυσης των διαδικασιών βάσης και έχοντας προσανατολισμό τη βαθύτερη πολιτικοποίηση των αγώνων, δίνοντας χαρακτηριστικά ρήξης και ανατροπής κάθε μνημονιακής πολιτικής.
Έχουμε απέναντί μας, μια Κυβέρνηση την οποία δεν αντέχει ο τόπος.
Αυτή η κυβέρνηση, δεν είναι απλά μόνο μια Κυβέρνηση εφαρμογής του Μνημονίου, εκτελώντας τις νεοφιλελεύθερες επιταγές του Κεφαλαίου της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Είναι μια κυβέρνηση που στήνει τη δημοκρατία στο απόσπασμα, αφού με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, φιμώνει την ενημέρωση, καταργεί δημόσιους οργανισμούς και απολύει χιλιάδες εργαζόμενους. Είναι μια Κυβέρνηση που χτυπά απευθείας τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος.
Είναι μια κυβέρνηση που έχει μετατρέψει το κοινοβούλιο σε απλό διεκπεραιωτή των αποφάσεων των δανειστών. Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο.
Είναι μια Κυβέρνηση που δε διστάζει να καταστείλει βίαια τους αγώνες, να επιστρατεύει όσους απεργούν και να σέρνει στα δικαστήρια όλους όσους αντιστέκονται στις πολιτικές τους.
Είναι μια Κυβέρνηση βίαιης καταστολής των αγώνων, επιστράτευσης όλων όσων απεργούν και αγωνίζονται. Μια κυβέρνηση διαπόμπευσης των εργαζομένων και των συνδικάτων.

Προετοιμαζόμαστε για μεγάλους ενωτικούς αγώνες.
Για να υπάρχει αύριο το Δημόσιο Σχολείο, για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
 Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Είναι ξεκάθαρο πια, ότι για τους εργαζόµενους δεν υπάρχει λύση στο πλαίσιο των Μνηµονίων. Το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς και συσπείρωσης ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων με πολιτικά αιτήματα και χαρακτηριστικά:
¨     Την ανατροπή του Μνημονίου και όσων το εκφράζουν.
¨     Την άμεση διαγραφή του δημόσιου χρέους της χώρας μας.
¨     Την υπεράσπιση των δηµόσιων αγαθών και του δηµόσιου πλούτου της χώρας.
¨     Την υπεράσπιση της εργασίας και την αποτροπή των απολύσεων.
¨     Την υπεράσπιση της Δημοκρατίας έναντι του αυταρχισμού της κυβέρνησης και του νεοφασισμού.
Να συνεχίσει τον αγώνα για:
*      Υπεράσπιση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας. Αύξηση των δαπανών στο 5% του ΑΕΠ.
*      Επαναφορά και διεύρυνση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
*      Προστασία και αναβάθμιση των Δημόσιων Επιχειρήσεων και Υπηρεσιών.
*      Εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση τραπεζών.
*      Κατάργηση του Ν. 4024/11 (μισθολόγιο-βαθμολόγιο-αξιολόγηση-συνταξιοδοτικά). Ουσιαστικές αυξήσεις σε όλους και ιδιαίτερα στους νέους συναδέλφους. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη.
*      Κατάργηση του νόμου 3865/10 και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Ουσιαστική κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων.
*      Καμία απόλυση αναπληρωτή, ωρομίσθιου ή μόνιμου εκπαιδευτικού. Καμία αύξηση ωραρίου.
*      Σταθερή και μόνιμη εργασία στην εκπαίδευση.
*      Ανώτατο όριο 20 μαθητών στο τμήμα.
*      Προσλήψεις σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες. Προσλήψεις μονίμων εκπαιδευτικών ΠΕ 61 και ΠΕ 71 στην Ειδική αγωγή.
*      Καμία υποχρεωτική μετακίνηση ή μετάθεση.
*      Ακύρωση του νέου Πειθαρχικού Δίκαιου (ν. 4057/12 και 4093/12). Κανένας εκπαιδευτικός σε ομηρεία. Κατοχύρωση του τεκμηρίου της αθωότητας. Καμία δίωξη για κοινωνική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση.
*      Να μην περάσει η δρομολογούμενη αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Ακυρώνουμε στην πράξη την υλοποίησή της με συλλογική δράση.

Κεντρικός άξονας πάλης του συνδικαλιστικού μας κινήματος παραμένει
η ακύρωση των μνημονίων και η ανατροπή της κυβέρνησης που τα υπηρετεί

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Καμία συγχώνευση- Κανένα κλείσιμο σχολείου

Home ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΚΠ. ΡΙΖΟΣΠ. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ Καμία συγχώνευση- Κανένα κλείσιμο σχολείου

Καμία συγχώνευση- Κανένα κλείσιμο σχολείου

altΌλοι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τετάρτη 19/6 στις 10:00 π.μ. στο υπουργείο Παιδείας
Η τρικομματική κυβέρνηση υποταγμένη στις εντολές της τρόικας συνεχίζει αποφασιστικά τη βίαιη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα. Η ΕΡΤ είναι η αρχή, θα ακολουθήσουν πολλοί άλλοι δημόσιοι οργανισμοί και υπηρεσίες. Σ' αυτό το σχέδιο εντάσσονται και οι υποβιβασμοί, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων και νηπιαγωγείων. Μετά τις σαρωτικές καταργήσεις 2000 περίπου σχολικών μονάδων από τη κ. Διαμαντοπούλου, με συναπόφαση του αν. υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα και του υφ. Παιδείας Θ. Παπαθεοδώρου, υποβιβάζονται 34 Δημοτικά και 5 Νηπιαγωγεία, συγχωνεύονται 27 Δημοτικά και 13 Νηπιαγωγεία και καταργούνται 32 Δημοτικά και 89 Νηπιαγωγεία. Συνολικά καταργούνται πάνω από 210 οργανικές θέσεις Δασκάλων, και πάνω από 130 οργανικές θέσεις Νηπιαγωγών χωρίς να υπολογίζονται θέσεις ολοημέρων στα σχολεία και νηπιαγωγεία που καταργούνται ή συγχωνεύονται. Ακολουθούν σε μεγαλύτερη ακόμα κλίμακα συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και σχολείων στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Τέτοιες αποφάσεις, απόρροια των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολουθούνται με ιδιαίτερη σφοδρότητα τα τελευταία χρόνια, διαλύουν όσα ξέραμε για το δημόσιο σχολείο, διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία του αλλά και προσβάλουν ευθέως τόσο τα δικαιώματα των παιδιών, όσο και τα εργασιακά κεκτημένα των δασκάλων. Τέτοιες πολιτικές που αντιμετωπίζουν μαθητές και δασκάλους σαν απλούς λογιστικούς αριθμούς, αντίθετες πέραν κάθε παιδαγωγικής πρακτικής και αντίληψης, στα πλαίσια της δήθεν οικονομικής εξυγίανσης δεν έχουν χώρο στην εκπαίδευση και κατ’ επέκταση στην κοινωνία που ονειρευόμαστε. Αποτελούν το πρώτο βήμα των κυβερνητικών αποφάσεων, που στη συνέχεια θα φέρουν με τους ίδιους προσχηματικούς λόγους από τη μεριά της διοίκησης, υποχρεωτικές μετακινήσεις, σε όλα τα σχολεία της χώρας με υπογραφή υπουργού, αλλά και απολύσεις, ξεκινώντας από τους αναπληρωτές, όπως αυτές προβλέπονται από τις υπογραφές των αναίσχυντων Μνημονίων, για τις ανάγκες των πιστωτών στο όνομα δήθεν της “εθνικής οικονομίας”.
Η ΕΡΑ (Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς) καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στις συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων, την υπεράσπιση του Δημόσιου Δωρεάν σχολείου και των δημόσιων κοινωνικών αγαθών. Καλούμε σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθεί, την Τετάρτη 19/6/2013 στις 10:00 π.μ., στο υπουργείο Παιδείας και διοργανώνουν

Η εντυπωσιακή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα -1