ΘΕΜΑ: ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΡΔΗΣ ΑΙΡΕΤΟΣ ΣΤΟ ΠΥΣΔΕ Γ΄ΑΘΗΝΑΣ

ΘΕΜΑ: ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Δόθηκε στη δημοσιότητα το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος για την «αξιολόγηση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης». Πρόκειται για ένα τεράστιο και πολύπλοκο ΠΔ 70 σελίδων, με άπειρη θεωρία και γενικότητες, που απέχουν παρασάγγας από την καθημερινή πρακτική της τάξης! Στο άρθρο 2 προβάλλεται ο σκοπός της αξιολόγησης που είναι «η βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου, προς όφελος των μαθητών και της κοινωνίας». Βέβαια οι συντάκτες του κειμένου καλό θα ήταν να απαντήσουν σε κάποια κρίσιμα ερωτήματα:
1. Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου δεν επηρεάζεται τη στιγμή που οι δαπάνες για την παιδεία βρίσκονται στο 2,51% επί του ΑΕΠ;
2. Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου είναι ανεξάρτητη από τα 2000 κενά εκπαιδευτικών; Η παρεχόμενη εκπαίδευση στα παιδιά που δεν έχουν τον καθηγητή τους, στους μαθητές των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ που δεν έχουν διδαχτεί βασικά μαθήματα ειδικότητας από την αρχή της χρονιάς με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πάρουν δίπλωμα ειδίκευσης θα αξιολογηθεί και από ποιους;
3. Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου εξασφαλίζεται με καταργήσεις σχολικών μονάδων, συμπτύξεις τμημάτων (27 μαθητές σε κατευθύνσεις Λυκείων) και με περικοπή ωρών για την κάλυψη των κενών; Ο Φιλόλογος που διδάσκει 1 ώρα Ιστορία αντί για 2 παράγει αποτελεσματικό εκπαιδευτικό έργο;
4. Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου δε σχετίζεται με την ουσιαστική, περιοδική καθολική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που έχει καταργηθεί εδώ και δεκαετίες; Με την ανυπαρξία των κατάλληλων υποστηρικτικών δομών ( ενισχυτική διδασκαλία, σχολικοί ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί);
5. Και τελικά η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου μπορεί να επιτευχθεί σε παγωμένες από το κρύο αίθουσες, με πολλούς μαθητές να υποσιτίζονται, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους (πολλοί από τους οποίους είναι γονείς των μαθητών μας), με 25000 αστέγους, με 4000 αυτοκτονίες, με μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση που σαρώνει την ελληνική κοινωνία;
Το άρθρο 4 καθορίζει τα κριτήρια αξιολόγησης μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται: διαπροσωπικές σχέσεις και προσδοκίες, βαθμός πρόσληψης των δυνατοτήτων και αναγκών των μαθητών, διδακτική ικανότητα, παιδαγωγική κατάρτιση κ.α. Πόσο μετρήσιμα και αντικειμενικά μπορούν να είναι κριτήρια σαν και αυτά; Εξάλλου η εκτίμηση χαρακτηριστικών που επιδέχονται μόνο ποιοτικές μετρήσεις (διδακτική ικανότητα, παιδαγωγική συμπεριφορά, ευσυνειδησία, υπευθυνότητα), αυξάνει σημαντικά το βαθμό υποκειμενικότητας καθιστώντας ουτοπικό το στοιχείο της αντικειμενικής αξιολόγησης! Φαίνεται πως οι συντάκτες του ΠΔ αγνοούν ότι στην Παιδαγωγική , όπως και σε όλες τις ανθρωπιστικές επιστήμες, δεν ισχύει η αυστηρότητα των θετικών επιστημών. Σωστές παιδαγωγικές ενέργειες είναι δυνατόν να μην φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα και το αντίθετο. Εξάλλου, αν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε με ακρίβεια στο σχήμα αίτιο-αποτέλεσμα, τότε θα μπορούσαμε βήμα-βήμα να κατασκευάσουμε έναν άνθρωπο! Όμως η πραγματικότητα είναι εξαιρετικά πιο περίπλοκη από τις παιδαγωγικές θεωρίες.
Το άρθρο 5 αναφέρεται στον ποιοτικό χαρακτηρισμό και την κλίμακα βαθμολόγησης των εκπαιδευτικών οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως εξής: «ελλιπής», «επαρκής», «πολύς καλός», «εξαιρετικός». Ωστόσο θα πρέπει να τονιστεί ότι οι γενικοί περιγραφικοί χαρακτηρισμοί "επαρκής", "πολύ καλός", "εξαιρετικός" στην συνέχεια αξιολογούνται εκ νέου με εσωτερική βαθμολογία. Δεν αρκεί δύο εκπαιδευτικοί να είναι "πολύ καλοί". Πρέπει να τοποθετηθούν και σε μια κλίμακα ώστε να φαίνεται πόσο πιο "πολύ καλός" (!) ή πόσο πιο πολύ "εξαιρετικός" (!) είναι κάποιος. Πέρα από την πλήρη μη επιστημονική και εντελώς αυθαίρετη λογική του όλου εγχειρήματος, αυτό τελικά σημαίνει σχέσεις υποταγής και εξουσίας στο σχολείο, πελατειακές σχέσεις κάθε μορφής και ευχέρεια στην κεντρική εξουσία να προάγει από όλους τους "εξαιρετικούς" αυτούς που έχουν περισσότερα μόρια από το 81 μέχρι το 100! Πρόκειται για μια εντελώς χυδαία εισβολή προσωπικών/πελατειακών σχέσεων στο σχολείο που θα διαλύσουν παντελώς το σχολικό κλίμα.
Τέλος το ΠΔ έρχεται ως συνέχεια του Ν. 4024/2011 (ενιαίο μισθολόγιο − βαθμολόγιο), ο οποίος είναι ένας ακραίος νόμος, που συνδέει το βαθμό με τον μισθό. Σύμφωνα με το νόμο αυτό στον επόμενο βαθμό δεν θα προάγονται όλοι όσοι έχουν περάσει με επιτυχία τη δοκιμασία της αξιολόγησης, αλλά ένα ποσοστό τους! Πρόκειται αναμφίβολα για ένα σκληρό και παράλογο νόμο, που θα καλλιεργήσει τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα μεταξύ των συναδέλφων και θα μετατρέψει τον ευαίσθητο χώρο του σχολείου σε ζούγκλα! Το προτεινόμενο σύστημα αξιολόγησης είναι σίγουρο ότι θα καθηλώσει μισθολογικά πολλούς συναδέλφους και κάποιους άλλους θα τους οδηγήσει στην απόλυση ή στον υποβιβασμό βαθμού. Και τούτο διότι εκτός από το Ν. 4024/2011, σχετίζεται με τους νόμους 4057/2012 για το πειθαρχικό δίκαιο των ΔΥ και τον Ν.4093/2012 για την αργία και τη διαθεσιμότητα των ΔΥ καθώς επίσης και με το Ν. 3528/2007 (Δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας).
Για την επιβεβαίωση των στοιχείων αυτών:
Ν.4024/2011 (Άρθρα 7, 12)
Προαγωγή από βαθμό σε βαθμό (Βαθμολογική εξέλιξη)
Για την προαγωγή (των εκπαιδευτικών) από βαθμό σε βαθμό λαμβάνονται υπόψη αθροιστικά τα εξής:
1. H αξιολόγησή τους: i. Ο βαθμός επίτευξης της στοχοθεσίας που τους αφορά και ii. Οι διοικητικές ικανότητες και η συμπεριφορά τους στην υπηρεσία. Σημείωση: i. Στοχοθεσία = προβλεπόμενοι στόχοι ii. Συμπεριφορά = οριοθετείται από το πειθαρχικό πλαίσιο, όπως αυτό περιγράφεται στο Ν.4093/2012.
2. Το ανώτατο ποσοστό, επί τοις εκατό, προαγωγής στον επόμενο βαθμό, των κρινόμενων. Το ανώτατο ποσοστό (των κρινόμενων κάθε φορά εκπαιδευτικών) για κάθε βαθμό, είναι το εξής: Aπό τον ΣΤ→Ε μέχρι και το 100% Από τον Ε→Δ μέχρι και το 90% Από τον Δ→Γ μέχρι και το 80% Από τον Γ→Β μέχρι και το 70% Από τον Β→Α μέχρι και το 30% των κρινόμενων υπαλλήλων. Σημείωση: Τα παραπάνω ποσοστά είναι τα μέγιστα και μετά από εκτίμηση των υπηρεσιακών αναγκών και των δημοσιονομικών δυνατοτήτων μπορούν να μειώνονται ανά διετία με κοινή υπουργική απόφαση!
3. Ο προβλεπόμενος ελάχιστος χρόνος παραμονής στο βαθμό, που είναι: για τον ΣΤ τα 2 έτη, για καθένα από τους υπόλοιπους βαθμούς τα 4 έτη και για τον Β τα 6 έτη.
Το άρθρο 17, παρ.5 του σχεδίου ΠΔ αναφέρει χαρακτηριστικά: Οι εκπαιδευτικοί που, μετά την αξιολόγησή τους, χαρακτηρίζονται συνολικά ελλιπείς εγγράφονται στον πίνακα των μη προακτέων που προβλέπεται στην παρ. 4 του άρθρου 8 του Ν.4024/2011.
Ν.4024/2011 (Άρθρο 8, παρ.4)......Οι υπάλληλοι που περιλαμβάνονται σε πίνακα μη προακτέων στερούνται του δικαιώματος για προαγωγή για τα επόμενα δύο (2) έτη.
Ν.3528/2007 (Δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας) /Άρθρο 95:
Παραπομπή μη προακτέου υπαλλήλου
Υπάλληλος, ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό, παραπέμπεται μέσα σε δύο (2) μήνες από την κύρωση του οικείου πίνακα υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο, με αιτιολογημένη απόφαση του και μετά από προηγούμενη κλήση αυτού για να παράσχει εγγράφως ή προφορικώς τις αναγκαίες διευκρινίσεις, μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό. Κατά της απόφασης αυτής επιτρέπεται να υποβληθεί ένσταση στο Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η μνημονιακή συγκυβέρνηση των «σωτήρων» της πατρίδας με το 3ο μνημόνιο έχει συμφωνήσει για απολύσεις 25000 Δημοσίων Υπαλλήλων το 2013. Το όχημα για τις απολύσεις κατά δηλώσεις υπουργών θα είναι η αξιολόγηση. Είναι προφανές ότι με το ΠΔ επιδιώκεται η μεταφορά όλων των ευθυνών για τα προβλήματα του δημόσιου σχολείου στις πλάτες των εκπαιδευτικών! Παράλληλα προετοιμάζεται το έδαφος για την αξιολόγηση/ αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων με στόχο την κατηγοριοποίησή, την υποβάθμιση ή και το κλείσιμο όσων θεωρηθούν «αντιπαραγωγικά»! Η εκπαιδευτική κοινότητα θα αντιταχθεί συλλογικά στην προσπάθεια αυτή που θέλει ένα χειραγωγημένο δάσκαλο, καθηλωμένο μισθολογικά, με τον εφιάλτη της απόλυσης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του. Η ελληνική κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά πως στην Ελλάδα των μνημονίων αν υπάρχει ακόμη δημόσιο σχολείο αυτό οφείλεται στον εκπαιδευτικό που καθημερινά δίνει και την ψυχή του για να στηρίξει τους μαθητές του να σταθούν όρθιοι την ώρα που όλα γύρω τους μοιάζουν διαλυμένα. Η προσφορά αυτή ευτυχώς δεν υπόκειται σε ποιοτικούς χαρακτηρισμούς και κλίμακες βαθμολόγησης…

«ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (Δ. Γληνός).

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΡΔΗΣ ΑΙΡΕΤΟΣ ΣΤΟ ΠΥΣΔΕ Γ΄ΑΘΗΝΑΣ

Μήπως πήρε το μάτι σας έναν αναρχικό του ΣΥΡΙΖΑ; ethnos.gr/

Μήπως πήρε το μάτι σας έναν αναρχικό του ΣΥΡΙΖΑ;

 

Ημερομηνία: 25/01/2013

http://ethnos.gr/

Παναγιώτα Δριτσέλη: Για την τρομοκράτηση εκπαιδευτικών στην εκπαίδευση

Παναγιώτα Δριτσέλη: Για την τρομοκράτηση εκπαιδευτικών στην εκπαίδευση

Δημοσιεύτηκε στις 25 Ιανουαρίου 2013 από admin

0 σχόλιαΣχολιάστε

Ομάδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ κατέθεσαν ερώτηση σχετικά με την τρομοκράτηση που υφίστανται τον τελευταίο καιρό οι εκπαιδευτικοί από τους Περιφερειακούς Διευθυντές εκπαίδευσης.

Συγκεκριμένα οι βουλευτές στην ερώτησή τους υπογραμμίζουν: «Ιδιαιτέρως έντονο είναι τελευταία το φαινόμενο της αυταρχικότητας και της τρομοκράτησης από μέρους της Διοίκησης Περιφερειακών Διευθύνσεων και Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Πλήθος είναι οι περιπτώσεις που τίθενται εκπαιδευτικοί σε καθεστώς «αργίας», ύστερα από άσκηση πειθαρχικής δίωξης για ασήμαντες αφορμές που ξαφνικά μετατρέπονται σε σοβαρά «πειθαρχικά παραπτώματα».

Είναι φανερό πως το Υπουργείο Παιδείας, κάνει κάθε προσπάθεια να βρει αφορμές απόλυσης των εκπαιδευτικών και στην προσπάθειά του αυτή σπέρνει το φόβο. Τρανταχτό είναι το παράδειγμα της εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας για τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις εκπαιδευτικών (Φ277/412/14476/Δ2 στις 19/11/2012). Πρόκειται για ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο αξιοποιεί κάθε πιθανό πειθαρχικό παράπτωμα του εργαζομένου για να τον οδηγήσει στη διαθεσιμότητα και στην απόλυση, με αφορμές όπως η ασέβεια και απείθεια προς τη διοίκηση, που στερεί κάθε δικαίωμα στον εργαζόμενο για διεκδίκηση των δικαιωμάτων του, αφού αυτό μπορεί να θεωρηθεί «ασέβεια και απείθεια». Το Υπουργείο θέτει προς αργία και απόλυση ακόμη και όσους έχουν υποθέσεις που είναι ακόμη εκκρεμείς σε βάρος τους, άσχετα από το τελικό αποτέλεσμα, παραβιάζοντας το «τεκμήριο της αθωότητας», όπως στην περίπτωση εκπαιδευτικού του Δημοτικού Σχολείου Ζαχάρως, ο οποίος παραπέμπεται σε πειθαρχικό συμβούλιο και μπαίνει σε διαδικασία αργίας, για λόγους που έχουν να κάνουν με την ιδιότητα του αιρετού Δημοτικού Συμβούλου του Δήμου Ζαχάρως. Πρόσφατα, επίσης, παραδείγματα είναι και οι περιπτώσεις δύο εκπαιδευτικών του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και επτά άλλων περιπτώσεων μόνο στην Α’ Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αθήνας. Την εφαρμοζόμενη πολιτική έχει καταγγείλει επανειλημμένα τόσο η ΟΛΜΕ όσο και ΔΟΕ κάνοντας λόγω για πολιτική προγραφών εκπαιδευτικών από την κυβέρνηση.

Επειδή είναι άδικη και ιδιαιτέρως αυταρχική η αντιμετώπιση που έχουν οι εκπαιδευτικοί τον τελευταίο καιρό και αυτό προκαλεί σοβαρά προβλήματα στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Επειδή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς ως όργανα που επιβάλλεται να είναι πειθήνια ώστε να μην απολυθούν.

Επειδή η απόφαση να τίθεται σε αργία κάποιος που έχει εις βάρος του ΕΔΕ, συνιστά καταπάτηση στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων και παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητος.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1.1.Σκοπεύει να πράξει τα δέοντα ώστε να σταματήσουν να υφίστανται οι εκπαιδευτικοί τον αυταρχισμό και την τρομοκράτηση;»

Πηγή e-Πύλη Εκπαίδευσης

Ποινολόγιο» στην αξιολόγηση εκπαιδευτικών

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

«Ποινολόγιο» στην αξιολόγηση εκπαιδευτικών

Της Αργυρώς Λύτρα

Στην τελική ευθεία για την υλοποίησή της βρίσκεται η διαδικασία… κρίσης των εκπαιδευτικών της χώρας. Το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος για την αξιολόγηση δασκάλων και καθηγητών δόθηκε από το υπουργείο Παιδείας προς δημόσια διαβούλευση. Οι ομοσπονδίες που εκπροσωπούν τους εκπαιδευτικούς -ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας), ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) και ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας) καλούνται να καταθέσουν γραπτώς τις προτάσεις τους μέχρι το τέλος του μήνα ώστε στη συνέχεια, μετά από ανταλλαγή απόψεων με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, να διαμορφωθεί στην τελική μορφή του το Προεδρικό Διάταγμα. Ωστόσο, εκπρόσωποι των δασκάλων και καθηγητών της χώρας τονίζουν ότι δεν δέχονται να προχωρήσουν στην επί της ουσίας συζήτηση για την αξιολόγηση, αν ο θεσμός δεν αποσυνδεθεί από τη μισθολογική και βαθμολογική τους εξέλιξη, όπως ορίζει ο νόμος 4024/2011.

Σύμφωνα με το σχέδιο του Π.Δ. που δημοσιοποίησε το υπουργείο Παιδείας, οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται σε δύο πεδία: το διοικητικό-υπηρεσιακό και το παιδαγωγικό-διδακτικό τους έργο. Οσον αφορά στα διοικητικά τους καθήκοντα, θα αξιολογούνται κάθε χρόνο από τον διευθυντή της σχολικής μονάδας όπου εργάζονται. Οι διευθυντές των σχολείων με τη σειρά τους θα αξιολογούνται για το διοικητικό τους έργο από τους οικείους διευθυντές εκπαίδευσης.
Ως προς το παιδαγωγικό-διδακτικό τους έργο οι εκπαιδευτικοί, όπως και οι διευθυντές των σχολείων, θα κρίνονται κάθε τρία χρόνια - αξιολογητές τους θα είναι οι οικείοι σχολικοί σύμβουλοι.

Αξιολόγηση θα υφίστανται με επιμέρους κριτήρια όλοι οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, ενώ ανάλογα με τη διοικητική θέση που καταλαμβάνουν θα αξιολογούνται στην πράξη από τον διοικητικά ανώτερό τους, με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Παιδείας στην κορυφή, ο οποίος θα αξιολογεί τους περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης και τους συντονιστές εκπαίδευσης εξωτερικού.


ΚΡΙΤΗΡΙΑ
Οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται όσον αφορά πέντε παραμέτρους, για καθεμιά από τις οποίες προβλέπονται επιμέρους κριτήρια.
– Εκπαιδευτικό περιβάλλον
· Διαπροσωπικές σχέσεις και προσδοκίες.
· Παιδαγωγικό κλίμα στη σχολική τάξη.
· Οργάνωση της σχολικής τάξης.
– Σχεδιασμός, προγραμματισμός και προετοιμασία της διδασκαλίας
· Βαθμός πρόσληψης των δυνατοτήτων και αναγκών των μαθητών.
· Στόχοι και περιεχόμενο.
· Διδακτικές ενέργειες και εκπαιδευτικά μέσα.
– Διεξαγωγή της διδασκαλίας και αξιολόγηση των μαθητών
·Προετοιμασία μαθητών για τη διδασκαλία.
·Διδακτικές ενέργειες και εκπαιδευτικά μέσα.
·Ενέργειες μαθητών κατά τη διαδικασία μάθησης.
· Εμπέδωση της νέας γνώσης και αξιολόγηση των μαθητών.
- Υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια
·Τυπικές υπαλληλικές υποχρεώσεις.
· Συμμετοχή στη λειτουργία της σχολικής μονάδας και στην αυτοαξιολόγησή της.
· Επικοινωνία και συνεργασία με γονείς και φορείς.
– Επιστημονική και επαγγελματική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού
· Τυπικά προσόντα και επιστημονική ανάπτυξη.
· Επαγγελματική ανάπτυξη.
Στις ίδιες «περιοχές» θα υφίστανται εκπαιδευτική αξιολόγηση και οι διευθυντές των σχολείων, με εξαίρεση αυτήν που αφορά στην υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια, καθώς εκείνοι θα αξιολογούνται για τα διοικητικά τους καθήκοντα στη βάση διαφορετικών κριτηρίων.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Κατά τη διαδικασία της εκπαιδευτικής αξιολόγησης, ο σχολικός σύμβουλος προγραμματίζει σε συνεργασία με τον αξιολογούμενο εκπαιδευτικό την παρακολούθηση δύο τουλάχιστον διδασκαλιών του. Στη συνέχεια θα γίνεται μια συζήτηση σχετικά με την παρακολούθηση των διδασκαλιών και εντός μίας εβδομάδας ο αξιολογούμενος εκπαιδευτικός θα υποβάλλει προς τον αξιολογητή του μια έκθεση αυτοαξιολόγησής του, η οποία προαιρετικά θα συνοδεύεται από ατομικό φάκελο στον οποίο ο εκπαιδευτικός επισυνάπτει δικαιολογητικά που τεκμηριώνουν την αυτοαξιολόγησή του.

-------------------------------------------------------
Όχημα και για απολύσεις

Την άρνησή τους να προχωρήσουν στη συζήτηση σχετικά με την αξιολόγηση δηλώνουν οι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών, αν δεν καταργηθεί ο νόμος που τη συνδέει απευθείας με τη βαθμολογική τους εξέλιξη και κατά συνέπεια με τον μισθό τους.

« Έχουμε δηλώσει προς κάθε κατεύθυνση ότι ο κλάδος των εκπαιδευτικών δεν δέχεται σε καμία περίπτωση τη σύνδεση της αξιολόγησης με το βαθμολόγιο και το μισθολόγιο, όπως γίνεται με βάση τον νόμο 4024. Πολύ δε περισσότερο όταν υπάρχει το θέμα των αυθαίρετων ποσοστώσεων. Εκ των προτέρων, για παράδειγμα, το 30% μόνο των εκπαιδευτικών περνάει από τον βαθμό Β΄ στο βαθμό Α΄. Η αξιολόγηση θα χρησιμοποιηθεί ως ακόμη ένα όχημα μισθολογικής καθήλωσης των εκπαιδευτικών, και πολύ φοβούμαστε ότι θα οδηγήσει ακόμη και σε απολύσεις. Δεν στεκόμαστε με στείρα άρνηση απέναντι στην αξιολόγηση, θέλουμε όμως να έχουμε χαρακτηριστικά ανατροφοδότησης και βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου και όχι χαρακτηριστικά χειραγώγησης. Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι η πρόταση του υπουργείου απέχει από τις θέσεις του κλάδου και τοποθετούμαστε αρνητικά απέναντί της» λέει ο γενικός γραμματέας της ΔΟΕ Σταύρος Πετράκης.

Προς την ίδια κατεύθυνση εκφράζουν την αντίθεσή τους στο σχέδιο Π.Δ. και οι καθηγητές: «Το Προεδρικό Διάταγμα κινείται στο πλαίσιο του νόμου 4024/2011, με το οποίο συνδέεται η αξιολόγηση με τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη, οδηγώντας στην υπηρεσιακή καθήλωση των εκπαιδευτικών και τις απολύσεις. Η εφαρμογή της αξιολόγησης μέσα σε αυτό πλαίσιο θα μετατρέψει τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών σε ζούγκλα και ουσιαστικά θα οδηγήσει σε ατομικές συμβάσεις. Με το συγκεκριμένο διάταγμα προωθείται μια κάθετη ιεραρχική δομή, καθώς ο κάθε προϊστάμενος αξιολογεί τον υφιστάμενό του και στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκεται ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας. Αυτό είναι ένα μοντέλο που δημιουργεί κλίμα φόβου και ανταγωνισμού. Παρά τις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας ότι η αξιολόγηση θα οδηγήσει στη βελτίωση της εκπαίδευσης, το μόνο που στην πραγματικότητα θα επιφέρει είναι ο έλεγχος και η τιμωρία των εκπαιδευτικών. Η αξιολόγηση από μονοπρόσωπα όργανα (διευθυντής, σχολικός σύμβουλος) θα οδηγήσει στη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Συνολικά απορρίπτουμε το σχέδιο Π.Δ., ζητάμε από το υπουργείο Παιδείας να το αποσύρει, απαιτώντας και την κατάργηση του νόμου 4024/2011. Η κυβέρνηση επιδιώκει έλεγχο και τιμωρία, εμείς απαιτούμε στήριξη και εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς» λέει ο γενικός γραμματέας της ΟΛΜΕ, Θέμης Κοτσιφάκης.

Πρόσκληση σε εκδήλωση-συζήτηση

 

 

Oι νέοι/νέες εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του ΣΥΡΙΖΑ, καλούν τα μέλη και τους φίλους τους εκπαιδευτικούς ΠΕ, την Παρασκευή 18/1/2013 και ώρα 18:30, στο ΠΤΔΕ Αθηνών (Παλιό Χημείο, Ναυαρίνου 13^Α και Χαριλάου Τρικούπη, αίθουσα μαΝΧ ), για να συμμετάσχουμε στην εκδήλωση-συζήτηση:

Ο  υποταγμένος συνδικαλισμός και η αναγκαιότητα για ενότητα της αριστεράς στη δράση - Εμπρός για την αριστερή ΔΟΕ.

Η συγκεκριμένη εκδήλωση, αποτελεί την αφετηρία σειράς πανελλαδικών εκδηλώσεων, που ανοίγουν το ζήτημα της αναγκαιότητας για την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΔΟΕ, στους χαλεπούς καιρούς των Μνημονίων και του ΔΝΤ.

 

 

 

 

                     Νέοι/νέες εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΙΛΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ(ΑΠΟ ΤΟΝ Α ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΘΗΝΩΝ ΕΚ/ΚΩΝ Π.Ε}

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΙΛΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Δεν είναι νέο και κυρίως δεν είναι σχολείο

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ και ΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Είμαστε εκπαιδευτικοί που εργαζόμαστε σε σχολεία που έχουν ορισθεί ως πιλοτικά. Γνωριστήκαμε στις επιμορφώσεις και πήραμε την πρωτοβουλία να συναντηθούμε μεταξύ μας για να συζητήσουμε τις αγωνίες και τους προβληματισμούς μας και να συντονίσουμε τις δράσεις μας σε ότι αφορά το Νέο Σχολείο.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΣ ΩΣ ΠΙΛΟΤΙΚΑ

Την τελευταία μέρα του Αυγούστου ορίστηκαν με Υ. Α (97911/Γ1) 21 νηπιαγωγεία, 99 δημοτικά και 68 γυμνάσια ως πιλοτικά χωρίς τη συγκατάθεση του συλλόγου διδασκόντων των σχολείων. 20 μέρες μετά με Φ.Ε.Κ. 2121 που δημοσιεύτηκε στις 13-9-2011 ορίστηκε το ωρολόγιο πρόγραμμα του «νέου πιλοτικού σχολείου» που θα εφαρμόσει τα φρέσκα προγράμματα σπουδών. Ταυτόχρονα καταργήθηκαν τα 28 πιλοτικά ολοήμερα του β΄ κοινοτικού πλαισίου στήριξης που υποχρηματοδοτήθηκαν κατά το γ΄ κοινοτικό πλαίσιο στήριξης και αντικαθίστανται τα βραχύβια Δ.Ε.Π.Π.Σ. & Α.Π.Σ, χωρίς να γίνει αποτίμηση, από τα νέα προγράμματα σπουδών. Ακολούθησαν μια σειρά υπουργικές αποφάσεις τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο που ενέκριναν αποσπασματικά μάθημα προς μάθημα τα νέα βιαστικά προγράμματα σπουδών. Υπογραμμίζουμε εδώ ότι στη διαδρομή «χάθηκε» το μάθημα της Ιστορίας και αντικαταστάθηκε από την Τοπική Ιστορία στα πλαίσια των βιωματικών δράσεων.

ΕΙΝΑΙ ΝΕΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ;

Η ιστορία των πιλοτικών ξεκινά το 1997 με το Ν.2525 και συμβαδίζει με τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και τις ευρωπαϊκές επιταγές. Το νέο φρούτο έρχεται με το δ΄ κοινοτικό πλαίσιο στήριξης, το λεγόμενο ΕΣΠΑ. Ξεκάθαρος στόχος η απορρόφηση κονδυλίων και η πιστή εφαρμογή των αποφάσεων της Λισσαβόνας. Το «νέο σχολείο» προσδοκά να είναι ολοήμερο, καινοτόμο, ψηφιακό, ενταξιακό, αποτελεσματικό. Εύηχες λέξεις που ακούγονται συχνά τα 2 τελευταία χρόνια, λέξεις που έχουν στόχο να πείσουν, να παρασύρουν και να κερδίσουν τη συναίνεση όλων μας.

Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτά; ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Τα ευρωπαϊκό πλαίσιο αναφοράς, όπως αναφέρεται στην επίσημη εφημερίδα της Ε.Ε στις 18/12/2006 ορίζει το βασικό πλαίσιο ικανοτήτων για τη περιβόητη δια βίου μάθηση. Επιδιώκεται ο μαθητής να αποκτήσει ένα εύρος δεξιοτήτων, ευεξία (ψυχική ανθεκτικότητα κατά τους Henderson & Milstein,2008) στο σχολικό περιβάλλον. Με απλά λόγια το σχολείο καλείται να υλοποιήσει τον επόμενο βασικό στόχο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» της κοινωνικής συνοχής (έτσι αποκαλείται με sic τρόπο, η συνήθεια στη μη αμφισβήτηση, στη δημιουργία του πειθήνιου πολίτη που τα κάνει όλα χωρίς διαμαρτυρία και χωρίς μισθό βλ. εθελοντισμός, σε μια Ευρώπη στην οποία κλονίζεται συθέμελα η κοινωνική συνοχή). Η νεανική εργασία, η άτυπη μάθηση, η αυτοαπασχόληση, η εθελοντική δραστηριότητα ταξιδεύοντας σε όλες τις χώρες της Ε.Ε (η αποκαλούμενη κινητικότητα) είναι το περιεχόμενο της δια βίου μάθησης.

Σε αυτό το πλαίσιο το νέο σχολείο επιδιώκει να αναπτύξει 8 βασικές ικανότητες:
1. επικοινωνία στη μητρική γλώσσα
2. επικοινωνία σε ξένες γλώσσες (1 στην Ελλάδα)
3. μαθηματική ικανότητα
4. ψηφιακή ικανότητα
5. μαθαίνω πώς να μαθαίνω- δεξιότητα εκμάθησης
6. κοινωνικές ικανότητες σχετικές με την ιδιότητα του πολίτη
7. πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα
8. πολιτισμική συνείδηση και έκφραση

Το νέο σχολείο είναι το ψηφιακό σχολείο. Το σχολείο της άμεσης και γρήγορης πληροφόρησης. Το σχολείο των οπτικών ινών και των e-τάξεων (χωρίς φυσικά κρατική χρηματοδότηση),καταγραφή των πάντων σε ηλεκτρονική μορφή. Τα συμβούλια και οι σχολικές επιτροπές θα τρέχουν να στήσουν εργαστήρια πληροφορικής, μάθημα που εισάγεται και στις μικρότερες τάξεις του δημοτικού. Η τεχνολογία στην υπηρεσία της εκπαίδευσης. Είναι άραγε τόσο καθοριστικής σημασίας στη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, τα αντίστοιχα εκπαιδευτικά εργαλεία και ο διαδραστικός πίνακας, ώστε να αποτελεί το επίκεντρο της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας;

Στο Νέο Σχολείο κεντρικό ρόλο κατέχουν οι δεξιότητες, το τι θα είναι ικανός να κάνει ο εκπαιδευόμενος μετά τη μαθησιακή διαδικασία. Η επιλογή αυτή συνδέεται και με τις προωθούμενες αλλαγές στις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης όπου τα μαθησιακά αποτέλεσματα θα πρέπει είναι συγκεκριμένα, μετρήσιμα και εν πολλοίς αποσπασματικά. Το σύνολο των προσόντων και δεξιοτήτων θα συγκροτεί τον ατομικό φάκελο του καθενός, που θα είναι φυσικά γεμάτος από πιστοποιημένα προσόντα (συχνά αντιφατικά, αποσπασματικά, οριζόντιες δεξιότητες τις λένε, και φυσικά ακριβοπληρωμένα) και θα καθιστά το άτομο περισσότερο απασχολήσιμο. Έτσι ο καθένας μας θα κυνηγά επιμορφώσεις, σεμινάρια, πιστοποιητικά. Η δια βίου μάθηση εξυπηρετεί ακριβώς αυτή την επιλογή. Και φυσικά το μεγάλο θύμα αυτών των ατομικών φακέλων (που θα αντιστοιχούν σε κάποιο από τα επίπεδα του Ευρωπαικού Πλαισίου Προσόντων) είναι τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν υπάρχει πια ένας δρόμος να φτάσεις σε ένα επάγγελμα, δεν υπάρχει μια σχολή που σε εκπαιδεύει για αυτό, αλλά υπάρχουν πολλές διαδρομές τυπικές και άτυπες. Τα επαγγέλματα έτσι ανοίγουν και από την πλευρά των τυπικών προσόντων, δηαλαδή μπορεί κανείς να γίνει λογιστής είτε τελειώνοντας κάποιο ΑΕΙ είτε δουλεύοντας δίπλα σε κάποιο λογιστή και έχοντας παρακολουθήσει χ χρόνια επαγγελματικής κατάρτισης και εφόσον διαθέτει κάποιες συγκεκριμένες οριζόντιες δεξιότητες και, και, και…. Το «νέο σχολείο» κατευθύνεται από τα συμφέροντα της οικονομίας, της αγοράς και του ανταγωνισμού. «Τα σχολικά μας συστήματα πρέπει να προσαρμοστούν, εάν επιθυμούν να εφοδιάσουν τους νέους με νέες δεξιότητες για νέες θέσεις εργασίας επειδή χρειαζόμαστε να προετοιμάσουμε τους νέους μας για εργασίες που ίσως δεν υπάρχουν ακόμη». » δήλωσε ο Επίτροπος κ. Ján Figel στις 3/7/2008 στα πλαίσια του σχεδιασμού του σχολείου του 21ου αιώνα. Η κ. Διαμαντοπούλου το εξέφρασε και εκείνη με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο: μας ενδιαφέρει ο νέος άνθρωπος, μας ενδιαφέρει αν κατάφερε να βρει δουλεία και όχι αν πήρε πτυχίο. Και πάλι η αγορά είναι εκείνη που διαμορφώνει την τελική λίστα. Κι η αγορά θέλει ανθρώπους ευέλικτους, ευπροσάρμοστους, παραγωγικούς κι αποδοτικούς. Και φυσικά ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι η αποτυχία ή η επιτυχία είναι αποκλειστικά ατομική τους ευθύνη.

Στο Νέο Σχολείο ο όρος γνώση δεν αναφέρεται πουθενά. Τα παιδιά θα μαθαίνουν τα βασικά, τα απολύτως απαραίτητα για να επικοινωνούν, να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρονικό υπολογιστή για τις συναλλαγές τους με τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, θα μαθαίνουν τα στοιχειώδη και μίας άλλης γλώσσας, ίσως στα πλαίσια του στόχου της μετακίνησης εργαζομένων στις χώρες της Ε.Ε (κινητικότητα το λένε), θα μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν γρηγορότερα και καλύτερα κι άλλες δεξιότητες και για μια ζωή θα αποδεικνύονται ανεπαρκείς εργαζόμενοι, ή ορθότερα άνεργοι που θα χρειάζονται περισσότερες επιμορφώσεις στα πλαίσια της δια βίου μάθησης και θα παρέχουν ανασφάλιστοι, μη αμειβόμενη εργασία στα εργοστάσια και τα γραφεία, στα πλαίσια της πρακτικής τους εξάσκησης. Δε θα είναι ποτέ εργαζόμενοι, δια βίου επιμορφούμενοι και συμμορφούμενοι. Το παιχνίδι ήδη έχει αρχίσει να παίζεται με τους ανέργους στα λεγόμενα «πράσινα επαγγέλματα» και όπως αναφέρει το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο (1) στόχος είναι να αυξηθούν οι μαθητείες και οι πρακτικές ασκήσεις.

Στο «νέο σχολείο», βαφτίζονται μαθησιακά πεδία η αειφορία και η σχολική & κοινωνική ζωή, που μέχρι τώρα αποκαλούνταν «καινοτόμες δράσεις». Καταλαμβάνουν ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό του διδακτικού χρόνου και διδάσκονται από όλες τις ειδικότητες. Για τα ανθρωπιστικά ιδανικά της πραγματικής δημοκρατίας και της οικολογίας δε γίνεται λόγος στα σχετικά προγράμματα σπουδών αυτών των 2 νέων «μαθημάτων». Φυσικά τα παιδιά δε μαθαίνουν τις κοινωνικο – πολιτικές αιτίες που οδήγησαν στην πληθώρα των κοινωνικών και οικολογικών προβλημάτων και ούτε προετοιμάζονται για συλλογικές δράσεις επίλυσης τους. Είναι αποκαλυπτικό το σχετικό εκπαιδευτικό λογισμικό που έχει προετοιμαστεί από την Ε.Ε και διατίθεται σε όλες τις γλώσσες με πληθώρα ηλεκτρονικών παιχνιδιών, δημιουργεί την πεποίθηση στο μαθητή πως και μόνο που αναπνέει , περισσεύει σε αυτόν τον πλανήτη, έτσι φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται την αειφορία. Άξιζει να αναφερθεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τέτοιο παιχνίδι: Ερώτηση που αφορά καθημερινές συνήθειες μετακίνησης και διατροφής, το «παιδί» απαντά πως κινείται με λεωφορείο, τρώει δύο φορές το μήνα κρέας και μία ψάρι και αγοράζει τοπικά προϊόντα μόνο αν αυτά είναι διαθέσιμα και σε καλή τιμή. Σε αυτή την απάντηση το σύστημα απαντά πως το «παιδί» αυτό ζει πολύ πλούσια και τρώει πολύ, διότι χρειάζεται δύο πλανήτες για να το θρέψουν, ενώ οι συνήθειες του να κινείται με λεωφορείο και να παίρνει προιόντα και από άλλες περιοχές επιβαρύνουν το περιβάλλον διότι απαιτούν μετακινήσεις φορτηγών κλπ.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το νέο σχολείο δίνει βαρύτητα στη σχολική και κοινωνική ζωή. Η προσέγγιση για την «εκμάθηση» της σχολικής και κοινωνικής ζωής αλλά και της αγωγής του ελεύθερου χρόνου είναι κυρίως πώς το άτομο θα μάθει να αυτοελέγχεται, να τιθασσεύει τα συναισθήματα του και πώς θα μεταμορφωθεί σε ενεργό πολίτη. Είναι κακά όλα αυτά θα αναρωτηθεί κανείς; Όχι ο αυτοέλεγχος δεν είναι κακός αλλά δεν είναι το μόνο ζητούμενο. Ζητούμενο είναι η ανάπτυξη της ομαδικότητας (και όχι του μοναχικού ενεργού πολίτη που αξιοποιεί τα νόμιμα ατομικά του δικαιώματά του), της αλληλεγγύης, της κατανόησης, της ανοχής, της αγάπης, της συλλογικής δράσης. Το άγχος, η κατάθλιψη και οι απογοητεύσεις των μαθητών, που η διαχείριση τους κατέχει περίοπτη θέση στα νέα προγράμματα σπουδών, δε θα μειώνονταν αν οι γονείς των μαθητών είχαν σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία; Τα παιδιά πρέπει μόνο να διαχειρίζονται και να ελέγχουν τα συναισθήματά τους για να είναι λειτουργικά σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο; Δεν πρέπει άραγε να μαθαίνουν να ζουν με αλληλοσεβασμό, συντροφικότητα, ουσιαστική επικοινωνία, κατανόηση και αγάπη; Φυσικά και πάλι η απουσία ανθρωπιστικών ιδανικών και αξιών είναι κυρίαρχη. Οι οδηγίες για τις καφετιέρες θα νικήσουν και πάλι!!!

Την ίδια στιγμή η Ιστορία ως αυτόνομο αντικείμενο χάνεται από το προσκήνιο και μετατρέπεται σε βιωματική δράση που μπορεί να διδάσκεται από διάφορες ειδικότητες σχεδιασμένο από ιδιώτες όπως η Vodafone και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού!!! Αναρωτιέται κανείς γιατί πρέπει να θυσιάσουμε το μάθημα της εθνικής μας ιστορίας και να περιοριστούμε στην τοπική ιστορία μόνο με θεματικές όπως τουρισμός & ονομασία τοποσήμων; Γιατί πρέπει να χαθεί η ιστορική μνήμη και τελικά μέσω αυτής και ο προσδιορισμός της εθνικής ταυτότητας; Μήπως ένας απασχολούμενος που κινείται και ταξιδεύει διαρκώς για να βρει δουλειά δεν πρέπει να ξέρει από που έρχεται και ποιος είναι έτσι ώστε να μπορεί να προσαρμόζεται εύκολα όπου και για όσο βρεθεί; Εξάλλου η ευελιξία, η προσαρμοστικότητα και η αποτελεσματικότητα είναι τα μότο της Νέας Εποχής την οποία φαίνεται να εξυπηρετεί και το Νέο Σχολείο.

Πάντως, σύμφωνα με το μεγάλο μας ιστορικό Νίκο Σβορώνο, (Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας, Θεμέλιο. Αθήνα 1976, σελ 12-13), «η αντίσταση αυτή γίνεται ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ελληνικής ιστορίας, γιατί ο ελληνισμός είχε αυτή την πορεία για ένα πολύ με γάλο χρονικό διάστημα». Και ο μεγάλος Παιδαγωγός μας, Δημήτρης Γληνός, ( Έθνος και Γλώσσα, εκδόσεις «Αθηνά», 1971) μας υπενθυμίζει, «ο αντιστασιακός χαρακτήρας… διέπει ολόκληρη τη νεοελληνική ιστορία: ο ελληνισμός ανήκει στην κατηγορία των μικρών λαών που κινούνται στην περιφέρεια του νεότερου κόσμου, και που η σταδιακή ανάπτυξη της εθνικής τους συνείδησης και η συγκρότηση τους σε καινούργια έθνη, που διεκδίκησαν και διεκδικούν την πολιτική τους ανεξαρτησία και την οικονομική και πολιτισμική τους αυτονόμηση, συντελείται μέσα στην πάλη εναντίον υπερεθνικών αυτοκρατοριών στην αρχή, εναντίον υπερεθνικών ιμπεριαλιστικών οικονομικοκοινωνικών συγκροτημάτων, στα νεότερα χρόνια.» Μήπως η εμμονή να αποκόψουν τους μαθητές από την ιστορική μνήμη αυτά τα μνημονιακά χρόνια θέλει να τους αποστερήσει το αντιστασιακό τους φρόνημα;

ΠΙΛΟΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Ο προτεινόμενος σχεδιασμός του Νέου σχολείου αφορά τους ακόλουθους τρεις τομείς:
 Έμφαση στην παροχή σε όλους τους μαθητές των ικανοτήτων που είναι απαραίτητες για τη ζωή
 Ανάληψη δέσμευσης για την παροχή υψηλής ποιότητας μάθησης για κάθε μαθητή
 Βελτίωση της ποιότητας των διδασκάλων και του σχολικού προσωπικού
Ας δούμε αν εξυπηρετεί ο σχεδιασμός τους πομπώδεις και γενικόλογους αυτούς στόχους; Το σύνολο των ενεργειών που μέχρι στιγμής έχουν οργανωθεί (επιμόρφωση, νέα προγράμματα σπουδών, διάχυση πληροφόρησης προς τους εκπαιδευτικούς, συνεργασία σχεδιαστών με τους μάχιμους δασκάλους, διαδικασίες ανατραφοδότητης και on going υποστήριξης κλπ) καταδεικνύει προχειρότητα στο σχεδιασμό, αδιαφορία ως προς το αποτέλεσμα αλλά και ως προς την εγκυρότητα της πιλοτικής εφαρμογής. Για μια ακόμη φορά χρήματα από το ΕΣΠΑ σπαταλώνται χωρίς ουδείς να ενδιαφέρεται για το πως τα όποια οφέλη θα φτάσουν στον τελικό αποδέκτη που είναι το ίδιο το ελληνικό δημόσιο σχολείο. Ακόμη και αυτοί οι ίδιοι οι στόχοι που έχουν τεθεί δεν εξυπηρετούνται από τον τρόπο που προτείνεται η εφαρμογή του. Ανεξάρτητα από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός μας ως προς τη στόχευση του σχολείου, όλοι συμφωνούμε στην παρωδία πιλοτικής εφαρμογής που στήνεται. Το σχολείο που προτείνουν προϋποθέτει αυξημένη χρηματοδότηση ενώ όλοι μας βιώνουμε φέτος την απόλυτη υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης.

Η παραπληνητική ενσωμάτωση καινοτόμων παιδαγωγικών πρακτικών (βιωματική μάθηση, ομαδοσυνεργατική διδασκαλία, πρότζεκτ κλπ) γίνεται με σκοπό τον εντυπωσιασμό. Είναι συνηθισμένο πια να υιοθετούνται προσχηματικά παιδαγωγικές μέθοδοι που προέρχονται από τον προοδευτικό χώρο και είναι ευπρόσδεκτες στους γονείς και στην κοινή γνώμη με σκοπό να διαστρεβλωθούν στη συνέχεια από το περιεχόμενο που τους δίνεται και την εφαρμογή που προτείνεται. Ουδείς είναι αντίθετος με την χρήση τέτοιων μεθόδων στην εκπαίδευση, πολλοί από εμάς ήδη λειτουργούμε διδακτικά αξιοποιώντας καινοτόμες μεθόδους. Χρησιμοποιείται λοιπόν ένας νεωτερίζων παιδαγωγικός λόγος για να μετατοπισθεί το βάρος από τους στόχους που θέλει το Υπουργείο να επιτύχει στην παιδαγωγική κουβέντα γύρω από μεθόδους και πρακτικές. Οι μέθοδοι άλλωστε όπως και τα εποπτικά μέσα δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά υποστηρικτές σε μια πολύπλοκη διαδικασία όπως είναι η εκπαιδευτική. Η θεοποίηση ή άρνηση της όποιας μεθόδου δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Όπως φυσικά δεν μπορεί να είναι και μεταρρύθμιση. Φυσικά και το επίκεντρο της κριτικής μας στάσης δεν αφορά στις μεθόδους αλλά την ίδια τη στόχευση και το περιεχόμενο του Νέου σχολείου.

Γνωρίζουμε για παράδειγμα όλοι, ότι η μέθοδος του project θέτει ως βασική παραδοχή την ανάδειξη του θέματος από την ίδια την ομάδα. Το Υπουργείο με το Νέο σχολείο θεοποιεί το project αλλά ποιο project, μόνο εκείνο που προέρχεται από τη δική του δεξαμενή προεπιλεγμένων θεμάτων. Τα project θα διαλέγονται από τα επίσημα εγκεκριμένα και τι μένει ως παιδαγωγική ελευθερία στον εκπαιδευτικό; Να βρει το εκπαιδευτικό υλικό για να κάνει τη διδασκαλία. Χωρίς βιβλία πια, αφού αυτά δεν χρειάζονται στο «σύγχρονο ψηφιοποιημένο και πλούσιο από εποπτικά μέσα σχολείο». Και φυσικά αν το θέμα δεν αφορά την ομάδα, όταν θα έρθει η ώρα να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα και αυτά είναι αρνητικά, ποιος θα φταίει; Μα ο δάσκαλος που δε διάλεξε και δεν έφτιαξε το σωστό υλικό και δε σχεδιάσε αποτελεσματικά τη διδασκαλία του. Και αν οι στόχοι είναι αναντίστοιχοι των ενδιαφερόντων και των ικανοτήτων της ομάδας ποιος θα φταίει; Μα ο δάσκαλος που δεν ξέρει να χειρίζεται επαρκώς το μαγικό ραβδί της διδακτικής! Άρα πρέπει να αντικατασταθεί από κάποιον επαρκέστερο. Είναι φανερό πως όλα δένουν και με την αξιολόγηση, τη μείωση της δαπάνης για την Παιδεία, την υποχώρηση του κράτους στην υποχρέωση να παρέχει σε όλους το αγαθό της εκπαίδευσης.

ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΕΟ

Ο επιδέξιος λόγος και οι ταμπέλες του «νέου σχολείου» φαίνεται να παραπέμπουν σε κάτι καινούριο, αλλά είναι τόσο παλιό που στηρίζεται στη θεωρία του Ralph W. Tyler (1949), το μέντορα του γνωστού μας Bloom. Η θεωρία του Tyler για τα στοχοκεντρικά μοντέλα με μετρήσιμα κριτήρια στηρίζεται στον αυστηρό προσδιορισμό του σκοπού και των επιμέρους στόχων ώστε να είναι υλοποιήσιμοι και φυσικά αξιολογήσιμοι εννοώντας δηλαδή μετρήσιμες διδακτικές διαδικασίες, εξετάσεις και τεστ. Θα διδάσκεται λοιπόν ότι μπορεί να μετρηθεί και κατά συνέπεια με απλουστευτικές διαπιστωτικές μεθόδους να αξιολογηθεί. Και αφού αξιολογηθεί να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί ή/και να μη χρηματοδοτηθεί και να κλείσει ως αναποτελεσματικό όπως έγινε σε μεγάλη κλίμακα στην Αμερική του Μπους με σύνθημα «Κανένα παιδί δεν μένει πίσω».

Είναι ενδιαφέρουσα η απόψη που διατυπώνεται από την πρωτεργάτρια της αμερικάνικης μεταρρύθμισης με σύνθημα «κανένα παιδί μη μείνει πίσω» (NCLB-No Child Left Behind), της υφυπουργού Παιδείας στην Κυβέρνηση Μπους Νταϊάν Ράβιτς στο άρθρο της «Γιατί άλλαξα άποψη για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» Ιούνιος 28 2010 Why I Changed My Mind About School Reform δημοσιευμένο στη Wall Street Journal:
«…..Η τρέχουσα έμφαση στην αξιολόγηση έχει δημιουργήσει στα σχολεία μια τιμωρητική ατμόσφαιρα. Η κυβέρνηση Ομπάμα φαίνεται πως πιστεύει πως τα σχολεία θα βελτιωθούν αν απολύουμε εκπαιδευτικούς και κλείνουμε σχολεία. Δεν αναγνωρίζει το γεγονός πως τα σχολεία αυτά λειτουργούν συχνά ως αποκούμπι για τις κοινότητές τους, και είναι φορείς αξιών, παραδόσεων και ιδεωδών, συχνά για δεκαετίες. Εξακολουθεί επίσης να αγνοεί πως ο σημαντικότερος παράγοντας για τις χαμηλές εκπαιδευτικές επιδόσεις δεν είναι οι κακοί δάσκαλοι, αλλά η φτώχεια. ………Αυτό που χρειαζόμαστε στην εκπαίδευση δεν είναι μια «αγορά», αλλά ένα συνεκτικό πρόγραμμα διδασκαλίας για όλα τα παιδιά. Η κυβέρνησή μας θα πρέπει να δεσμευθεί πως θα παράσχει ένα καλό σχολείο σε κάθε γειτονιά αυτής της χώρας, ακριβώς όπως δεσμεύεται να παρέχει μια καλή πυροσβεστική υπηρεσία σε κάθε περιοχή. Η εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθούμε αναστατώνει τις κοινότητες, κατεδαφίζει σχολεία, εξαπατά τους μαθητές όσον αφορά την πρόοδό τους και δημιουργεί ένα ιδιωτικό τομέα που προοπτικά θα υπονομεύσει τα κρατικά σχολεία, χωρίς να τα βελτιώνει.» Αυτά μεταξύ άλλων δηλώνει η ίδια που εισηγήθηκε αυτά τα μέτρα, όταν είδε τα αποτελέσματα της εφαρμογής των επιλογών της.

ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΑΙ, ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΠΑΣΑΛΕΙΜΜΑ ΟΧΙ

Ας αναλογιστούμε επίσης τις «κοινοτικές επιμορφώσεις» που έχουμε ζήσει όλοι μας και από τις οποίες οι μόνοι ωφελημένοι και μάλιστα οικονομικά είναι οι εντολοδόχοι – επιμορφωτές που απλά και μόνο η παρουσία τους επιβεβαιώνει την υλοποίηση του σεμιναρίου. Όμως γιατί η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών να γίνεται έξω από το Πανεπιστήμιο; Γιατί να καταργηθούν τα Διδασκαλεία; Γιατί στο περιεχόμενο της επιμόρφωσης μας να μην έχουμε λόγο εμείς; Μήπως γιατί πρόκειται απλά για εκμάθηση δεξιοτήτων και ευκαιρία διαιώνισης της ευνοιοκρατίας προς τους ημετέρους; Μήπως γιατί το θεωρητικό πλαίσιο όλων των πολυδιαφημιζόμενων τομών φέρνει την εκπαίδευση στα χρόνια των αρχών του 20ου αιώνα;

Οι μεταρρυθμίσεις θέλουν δουλειά και μάλιστα οι εκπαιδευτικές που αγγίζουν και διαμορφώνουν τις ζωές χιλιάδων παιδιών προς όφελός τους. Χρειάζονται πολύμηνη προετοιμασία των εκπαιδευτικών υπό την αιγίδα εμπνευσμένων πανεπιστημιακών δασκάλων. Οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τα παιδιά δεν είναι ούτε άξονες προτεραιότητας, ούτε ατέλειωτη γραφειοκρατία, ούτε λογιστικές πράξεις για την εκταμίευση κονδυλίων. Το βιβλίο δεν είναι παθογένεια του συστήματος όπως ανερυθρίαστα κομπάζουν οι σχεδιαστές του «νέου σχολείου» και ταυτόχρονα ανακοινώνουν πως για πρώτη φορά θίγεται και αλλάζει ο πυρήνας του σχολείου, η σχολική γνώση (Δημόπουλος, αντιπρόεδρος Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Σεπτέμβρης 2011)

Η γνώση ως αποφασιστικός παράγων της εργασίας και ευρύτερα της κοινωνικής ζωής προϋποθέτει την ύπαρξη ανθρώπων που μορφώνονται πολύπλευρα, σκέπτονται πρωτότυπα, συνεργάζονται συντροφικά και δραστηριοποιούνται δημιουργικά.

ΠαυλίδηςΠ.

Η ΣΑΚΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΚΑΙ .. Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

Είναι πια τόσο καθοριστικής σημασίας στη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, τα αντίστοιχα εκπαιδευτικά εργαλεία και ο διαδραστικός πίνακας, ώστε να αποτελεί το επίκεντρο της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας; Άραγε πόσα παιδιά δεν μπορούν να αγοράσουν υπολογιστή; Η δημιουργία πλούσιων βιβλιοθηκών σε κάθε σχολείο δεν ευνοεί τη μάθηση, την αναζήτηση, τη γνώση; Η επιχορήγηση των σχολικών επιτροπών για να γίνονται εκπαιδευτικές επισκέψεις στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που ζούμε, θα υπέσκαπταν τους στόχους του «νέου σχολείου»;

Το επονομαζόμενο «νέο σχολείο» απομακρύνει το μαθητή από τη γνώση, βαθαίνει τις διαφορές, διευρύνει το ψηφιακό χάσμα, ενισχύει τη σχολική διαρροή και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Δεν είναι μαθητοκεντρικό, ούτε δασκαλοκεντρικό , περιορίζει το διάλογο, τη διαπροσωπική επικοινωνία και εστιάζει στη διαχείριση των συναισθημάτων του μαθητή. Ορίζει ως αποτελεσματικότητα την επιτυχή διαχείριση σε ατομικό επίπεδο των επιπτώσεων που θα έχει η κοινωνία του μέλλοντος στην ψυχική του ισορροπία. Το σχολείο επιδιώκει να γίνει μια « ψυχικά ανθεκτική κοινότητα», ώστε να επιτυγχάνεται η προσαρμογή του μαθητή. Το « νέο σχολείο» δέχεται το μαθητή ως ένα αναλώσιμο υλικό και όχι ως υποκείμενο της γνώσης. Υποβιβάζει το περιεχόμενο της γνώσης και εισάγει στρατηγικές χειραγώγησης της δράσης και της συμπεριφοράς. Αποκρύπτει τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων και μετατοπίζει τις ευθύνες στην ατομική δράση του καθενός. Το γενικότερο πλαίσιο (νομοθετικό, οικονομικό) της ευθύνης για τη λειτουργία του σχολείου μετατοπίζεται από το κράτος στον πολίτη (γονέα-δάσκαλο).

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Η βούλα της αξιολόγησης εξασφαλίζει και την εφαρμογή των νέων προγραμμάτων. Το υπουργείο επιδιώκει διαμέσου της παρωδίας της πιλοτικής εφαρμογής και της συνακόλουθης αξιολόγησης της να εξασφαλίσει τη συναίνεση των εκπαιδευτικών, έστω και με τη συμμετοχή τους στον ελάχιστο βαθμό, ώστε να νομιμοποιείται στην πλήρη εφαρμογή τού σχεδίου από τη νέα σχολική χρονιά. Για το λόγο αυτό, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να δείξουν κάποιο ελάχιστο έργο που μπορεί να μην υπερβαίνει ακόμη και αυτό του ενός σχεδίου εργασίας. Αυτή η υποτυπώδης εφαρμογή θα κριθεί αρκετή για να χρησιμοποιηθεί αξιολογικά και να επικυρώσει την επιτυχία του σχεδιασμού της νέας εκπαιδευτικής πολιτικής. Ο μπαμπούλας της αξιολόγησης, που πλέον συνδέεται άμεσα και με απολύσεις σύμφωνα με τα νέα μέτρα, χρησιμοποιείται ως μέτρο πίεσης από κάποιους συμβούλους και διευθυντές προκειμένου να κάμψουν αντιδράσεις εκπαιδευτικών και συλλόγων διδασκόντων.

Ήδη αρκετοί σύλλογοι διδασκόντων έχουν δηλώσει με αποφάσεις την πρόθεσή τους να μη συμμετάσχουν σε αυτή την παρωδία. Καλούμε όλους τους συλλόγους διδασκόντων των πιλοτικών σχολείων να πλαισιώσουν και να συνδιαμορφώσουν με τη συμμετοχή τους την κοινή μας προσπάθεια να αναδείξουμε και να αποτρέψουμε την παρωδία αυτή που στήνεται και να μιλήσουμε για το σχολείο που εμείς θέλουμε. Για το ενιαίο 12χρονο σχολείο των όλων και των ίσων. Για ένα σχολείο που να απευθύνεται στον άνθρωπο και ικανοποιεί στις πραγματικές του ανάγκες όπως αυτός ο ίδιος ως δρων υποκείμενο τις προσδιορίζει. Σε ένα σχολείο πραγματικής παιδαγωγικής ελευθερίας, ουσιαστικής συμμετοχής και έκφρασης όλων όσων ζουν σε αυτό. Για μια παιδεία που θα απελευθερώνει τον άνθρωπο και θα τον κάνει ικανό για μια χειραφετημένη εργασία.

(1) http://www.ert.gr/logoi-oikonomias/item/2959-Ti-problepei-to-Dhmosionomiko-Symfwno

«Μην καταλάβουν τίποτα τα παιδιά»

Έξω από το συσσίτιο της Μητρόπολης Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως συναντήσαμε τον Νίκο και τη Σταυρούλα.

«Δεν θέλουμε να μπουν τα ονόματά μας στην εφημερίδα», μας είπαν. «Ντρεπόμαστε…». Είναι ένα νεαρό ζευγάρι με δύο μικρά παιδιά. Εργάζεται μόνο ο Νίκος σε μια εταιρία security και ο μισθός του δεν ξεπερνά τα 700 ευρώ το μήνα. Συμβασιούχος στο δήμο η Σταυρούλα, έχασε τη δουλειά της πριν από έξι μήνες. «Η αλήθεια είναι ότι να φάμε ακόμη έχουμε», δηλώνουν στον Δρόμο και συμπληρώνουν πως «έχουμε αναγκαστεί να πηγαίνουμε Σάββατο και Κυριακή στα συσσίτια, ώστε να εξασφαλίζουμε χρήματα για θέρμανση».
Το νεαρό ζευγάρι εδώ και δύο εβδομάδες κοιμάται στο ίδιο δωμάτιο με τα παιδιά γιατί υπάρχει τζάκι. «Πετρέλαιο δεν μπορούμε να βάλουμε. Ξοδέψαμε ό,τι υπήρχε από πέρυσι και μετά η οικοδομή το έκοψε. Άλλοι έχουν κλιματιστικά, εμείς τζάκι. Δώσαμε 350 ευρώ για καυσόξυλα και έχουμε περιορίσει τα έξοδά μας στο μηδέν».
Όπως αναφέρουν, αυτές τις ημέρες θα μείνουν στους γονείς τους, προκειμένου να έχουν ένα πιάτο φαγητό και ζέστη».
«Δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε. Και το φαγητό αυτό το βάζουμε σε πιάτα στο σπίτι, για να μην καταλάβουν τίποτα τα παιδιά».